Í øldir hava vit sum samfeløg bygt á ein mun millum okkum og náttúruna, men við broytingum innan hvussu vit hugsa í dag mugu vit spyrja nýggjar eksistentiellar og trúðarligar spurningar, tí hvat er nú søgan um okkara pláss í hesum heimi?

Yrkjarar, vísindafólk og listafólk hava altíð funnið íblástur í náttúruni, frá fjøllum, av steinum frá havinum. Geopoesi, ella yrking um og við landinum, er tí eisini ein ’jarðar-skapan’, um vit skilja eina breiðari týðing av hvat ein yrking kann vera og hvat list kann, hvussu list, bókmentir og vísundi kunnu møtast. 

- Hvussu kunnu vit innan list arbeiða við meiri enn tí menniskjaliga, við jarðfrøðini, við sjónum, insektum, við friðaðum oyggjum sum Kolturi? 

- Hvussu kunnu list, bókmentir og vísundi svara aftur mótvegis einum heimi sum vit ikki kunnu liva í longur á sama hátt?

- Hvussu kunnu vit syrgja tað sum vit missa, og hin vegis nøra um alt tað lívið sum er rundan um okkum samstundis?