Lyon er føddur og uppvaksin í Gøtugjógv. Grannar hansara vóru ein kirkja og ein møtisalur, ein banki og havið. Tónleikurin hjá honum sigur frá søgum og sagnum úr hesum støðum og fólkunum, ið ferðast teirra millum. Tíðum tykist hann gamal sum havið, intensur sum vindarnir, ið blása gjøgnum bygdina og fáa kirkjuklokkuna at ringa við søgum um sorg og gleði, um ørskap og friðsælu, har sannleiki verður lygn og øvugt. Tað er blóð í hansara tónleiki, tað er harmleikur. Tað er eitt ekkó av onkrum, ið kann tykjast fjart og væl kent um somu tíð. Tíðum kennist tað sum at hyggja í ein spegil, og til aðrar tíðir sum at hyggja í eina krystalkúlu, og tó, um somu tíð, sum at murra soundtrackið til onkra uppliving, ið tú ikki veitst um tú hevur havt enn. Tónleikurin hjá Lyon bindir alt hetta saman og tað gevur fullkomna meining. Sum ein prædika, ið tú ikki kanst hoyra, bert kenna.